ای کاش که جای آرمیدن بودی
یا این ره دور را رسیدن بودی
کاش از پی صد هزار سال از دل خاک
چون سبزه امید بر دمیدن بودی
خیام
یا این ره دور را رسیدن بودی
کاش از پی صد هزار سال از دل خاک
چون سبزه امید بر دمیدن بودی
خیام
طبقه بندی موضوعی
-
اندر باب کرگدن بودن
(۱) -
روزمره
(۲) -
آدم ها
(۴) -
دل نوشت
(۸) -
شعرانه
(۴۸۲)
کلمات کلیدی
بایگانی
- تیر ۱۳۹۸ (۷)
- خرداد ۱۳۹۸ (۳۱)
- ارديبهشت ۱۳۹۸ (۳۲)
- فروردين ۱۳۹۸ (۳۱)
- اسفند ۱۳۹۷ (۲۹)
- بهمن ۱۳۹۷ (۳۰)
- دی ۱۳۹۷ (۲۵)
- آذر ۱۳۹۷ (۳۰)
- آبان ۱۳۹۷ (۳۰)
- مهر ۱۳۹۷ (۲۴)
- مهر ۱۳۹۴ (۱۱)
- شهریور ۱۳۹۴ (۲۸)
- مرداد ۱۳۹۴ (۲۸)
- تیر ۱۳۹۴ (۳۲)
- خرداد ۱۳۹۴ (۳۰)
- ارديبهشت ۱۳۹۴ (۲۹)
- فروردين ۱۳۹۴ (۳۱)
- اسفند ۱۳۹۳ (۳۰)
- بهمن ۱۳۹۳ (۱۲)
- دی ۱۳۹۳ (۴)
آخرین مطالب
- ۹۸/۰۴/۰۶شعر به وقت صبح 269
- ۹۸/۰۴/۰۵شعر به وقت صبح 268
- ۹۸/۰۴/۰۴شعر به وقت صبح 267
- ۹۸/۰۴/۰۳شعر به وقت صبح 266
- ۹۸/۰۴/۰۲شعر به وقت صبح 264
- ۹۸/۰۴/۰۱شعر به وقت صبح 265
- ۹۸/۰۴/۰۱شعر به وقت صبح 263
- ۹۸/۰۳/۳۱شعر به وقت صبح 262
- ۹۸/۰۳/۳۰شعر به وقت صبح 261
- ۹۸/۰۳/۲۹شعر به وقت صبح 260
پیوندهای روزانه
پیوندها
دوش رفتم به در میکده خواب آلوده
خرقه تردامن و سجاده شراب آلوده
آمد افسوس کنان مغبچه باده فروش
گفت بیدار شو ای ره رو خواب آلوده
حافظ