شعر به وقت صبح 121

گر کام جان توان یافت از روی و موی دلبر

روزی به شب توان برد، شامی سحر توان کرد

فروغی بسطامی

شعر به وقت صبح 112

برق عشقت کفر و ایمان مرا یکسر بسوخت

کز رخ و گیسو بلای کفر و ایمانم تویی

فروغی بسطامی

شعر به وقت صبح 103

تا وصف صورتش را در نامه ثبت کردیم

مانند اهل دانش پیش معانی ما

فروغی بسطامی

شعر به وقت صبح 90

یار از پرده هویدا شد و یاران غافل

یوسفی هست دریغا که خریداری نیست

فروغی بسطامی

شعر به وقت صبح 84

هر گه که آن خسرو زرین کمر از جا برخاست

آسمان گفت که قرص قمر از جا بر خاست

فروغی بسطامی

شعر به وقت صبح 75

دوش در خواب خوش آشوب قیامت دیدم

صبح‌دم قامت آن سیم‌تر از جا بر خاست

فروغی بسطامی

شعر به وقت صبح 70

چاره هر درد را خلق به درمان کنند

درد تو را کرده عشق مایهٔ درمان دل

فروغی بسطامی

شعر به وقت صبح 54

سهل است گر از دستت شد چاک گریبانم

ترسم نرسد دستم بر چاک گریبانت

فروغی بسطامی

شعر به وقت صبح 48

در زلف بی قرار تو باشد قرار دل

بر یک قرار نیست دل بی قرار من

فروغی بسطامی

شعر به وقت صبح 44

عهد همه بشکستم در بستن پیمانت

دامن مکش از دستم، دست من و دامانت

فروغی بسطامی