شعر به وقت صبح 249

در سرشکم نشد لایق بازار دوست

قابل قیمت نگشت گوهر یک دانه‌ام

فروغی بسطامی

شعر به وقت صبح 248

بر مردهٔ صد ساله اگر برگذرد

در حال ز خاک تیره سر بردارد

سعدی

شعر به وقت صبح 247

ای یار ناگزیر که دل در هوای تست

جان نیز اگر قبول کنی هم برای تست

سعدی

شعر به وقت صبح 246

محتشم بینی ار غزال مرا

سر چو مجنون نهی به صحرا تو

محتشم کاشانی

شعر به وقت صبح 245

در عشق که مردم را از پوست برون آرد

از شوق شود پاره هر جامه که بردوزم

سیف فرغانی

شعر به وقت صبح 244

آن صورت غیبی که جهان طالب اوست

در آینهٔ فهم تو مفهوم شود

مولوی

شعر به وقت صبح 243

جامی که عقل و روح حریف و جلیس اوست

نی نفس کوردل که سوی دام می‌رود

مولوی

شعر به وقت صبح 242

زاهدان کز می و معشوق مرا منع کنند

چون شدم کشته ز تیغم به چه می‌ترسانند

خواجوی کرمانی

شعر به وقت صبح 241

مرا گویند چشم از وی بپوشان

ورا گو برقعی بر خویشتن پوش

سعدی

شعر به وقت صبح 240

هر که را کار نه عشق است اگر سلطان است

تو ورا هیچ مپندار که در کاری هست

سیف فرغانی