و با نهایت تاسف و تاثر اعلام میدارم هنوز زنده ام.

خسته ام از هر چیز و هر کس،
از اتاقی که پنجره اش به دیوار است،
از ذهنی که معبد کرم های ستایشگر کتابهایی است که هر روز به خوردشان می دهم،
از فردایی که امروز دیروز بود،ف
از نگاه بی معنی بی تو که فرقی ندارد به کویر باشد یا جنگل، اقیانوس باشد یا دشت،
از کوچه بی انتهای غم و کوچه بن بست شادی
از گریه تلخ هر روز خویش بر بالای جنازه سوخته خویش
از شیرینی دروغ
از خلوتی خیابان هنگام رفتنت

آکثر

آدمها اکثرا آدم نیستن.بلانسبت حیوانات، حیوانند
اکثرا دم از چیزی میزنن که خودشون رعایت نمی کنن
اکثرا کاری می کنن که دوست ندارن دیگران در حقشون بکنه
اکثرا همه چیز رو در راستای معامله می بینن
اکثراوقتی نیاز دارن هستن و وقتی نیازی هست بهشون نیستن
اکثرا فراموش می کنن چی کاری براشون شده و فراموش نمی کنن چی کار کردن
اکثرا چیزی که دست دیگران می باشد را طلب می کنن و هیچ از دستشون خارج نمیشه
اکثرا نقاب آدمیت زدن و بر علیه اونی که اعلام نقاب داری میکنه بلند میشوند
اکثرا گرگانی در لباس آدمها هستن
اکثرا خوکانی اند که در کثافات خود غوطه می خورند
اکثرا کلاغانی اند چشم به مال مردم دارند
اکثرا خروسانی اند که وقتی هوسشان خوابید به دنبال راه خود می روند
اکثرا کفتارانی اند که به دنبال زمین خورده ای می گردند
اکثرا...