شعر به وقت صبح 99

از سر خردهٔ جان سخت دلیرانه گذشت

آفرین باد به پروانه که مردانه گذشت

صائب

شعر به وقت صبح 98

عشق من بر گل رخسار تو امروزی نیست

دیر سالست که من بلبل این بستانم

سعدی

شعر به وقت صبح 97

شعاع جام و قدح نور ماه پوشیده

عذار مغبچگان راه آفتاب زده

حافظ

شعر به وقت صبح 96

هیچ شک نیست که فریاد من آن جا برسد

عجب ار صاحب دیوان نرسد فریادم

سعدی

شعر به وقت صبح 95

این طرفه که او من شد و من او وز من یار

بیگانه چنان شد که سر خویش ندارد

عراقی

شعر به وقت صبح 94

مرغ جانم گر نپرد سوی عشق

پر و بال مرغ جان برکنده باد

مولوی

شعر به وقت صبح 93

شبم بی‌زلف او صد نیش عقرب نیست در بستر

چو چشم دیر خواب خویش مهد راحتی دارم

محتشم کاشانی

شعر به وقت صبح 92

این منم کاندر حضور مدعی چون محتشم

هرچه طبعم کرده خواهش بی‌محابا کرده‌ام

محتشم کاشانی

شعر به وقت صبح 91

تا بد از دلم شبها پرتوی چو کوکبها

صبح روشنم خوانی گر شبی مرا بینی

رهی معیری

شعر به وقت صبح 90

یار از پرده هویدا شد و یاران غافل

یوسفی هست دریغا که خریداری نیست

فروغی بسطامی