شعر به وقت صبح 14

گر بگویم که مرا حال پریشانی نیست

رنگ رخسار خبر می‌دهد از سر ضمیر

شعر به وقت صبح 13

لبخند و ریشخند کسی در دلم نماند
هرکس هر آنچه داد، به آیینه پس گرفت

شعر به وقت صبح 12

می‌رود از فراق تو خون دل از دو دیده‌ام

دجله به دجله یم به یم، چشمه به چشمه جو به جو

شعر به وقت صبح 11

هر پسربچه که راهش به خیابان تو خورد

یک شبه مرد شد و یکه به میدان زد و مُرد

شعر به وقت صبح 10

باز آی تا به بوسه فشانم به پای تو

کز عشق پای بوس تو جانم به لب رسید

شعر به وقت صبح 9

چمدان دست تو و ترس به چشمان من است

این غم انگیزترین حالت غمگین شدن است

شعر به وقت صبح 8

بعد صد سال اگر بر سر خاکم گذری

سر برآرد ز گلم رقص کنان عظم رمیم

شعر به وقت صبح 7

غلام کیست آن لعبت که ما را

غلام خویش کرد و حلقه در گوش

شعر به وقت صبح 6

شوق او را خفت تمکین من در خاطر است

من گرانی چون کنم برعکس خاطرخواه او

شعر به وقت صبح 5

بشنو این نی چون شکایت می‌کند

از جداییها حکایت می‌کند