شعر به وقت صبح 4

قبله شمس الدین تبریزی بود

نور دیده مر دل و دیدار را

شعر به وقت صبح 3

در بر این خرابه مغاره،

وین بلند آسمان و ستاره،

سالها با هم افسرده بودید

وز حوادث به دل، پاره پاره

او ترا بوسه می زد، تو او را ...

شعر به وقت صبح 2

ز فکر جامه ونان چون برآیم
که بیرون و درونم را گرفته است

شعر به وقت صبح 1

در خرامش بر قفا چشم افکن ای زنجیر موی
یک جهان مجنون کشان اندر قفای خویش بین