شعر به وقت صبح 34

جراتم با آن که بی‌دهشت به صحبت می‌دواند

دور باش مجلس خاصم بر آن در بازداشت

محتشم کاشانی

شعر به وقت صبح 33

ای دل صبور باش و مخور غم که عاقبت

این شام صبح گردد و این شب سحر شود

خواجوی کرمانی

شعر به وقت صبح 32

من نیز چشم از خواب خوش بر می‌نکردم پیش از این

روز فراق دوستان شب خوش بگفتم خواب را

سعدی

شعر به وقت صبح 31

چون کمان در بازو آرد سروقد سیمتن

آرزویم می‌کند کآماج باشم تیر را

سعدی

شعر به وقت صبح 30

خراب افتاد کار من، خرابات اختیار من

خراباتیست یار من، از آن یار خراباتم

اوحدی

شعر به وقت صبح 29

همچنان در جستجوی رزق خود سرگشته‌ام

گرچه گشتم چون فلاخن قانع از دنیا به سنگ

صائب

شعر به وقت صبح 28

من بی تو زندگانی خود را نمی‌پسندم

کاسایشی نباشد بی دوستان بقا را

سعدی

شعر به وقت صبح 27

آب تو چون به جو رود کی سخنم نکو رود

گاه دمم فرودرد از سبب حیای تو

مولوی

شعر به وقت صبح 26

تا نه از گریه شدم کور بیا ورنه چه سود

از چراغی که بگیرند به نابینایی

شهریار

شعر به وقت صبح 25

گاهی به پریشانی گاهی به پشیمانی

زین عیش همی‌مانی ای دوست مخسب امشب

مولانا