شعر به وقت صبح 221

اگر چراغ بمیرد صبا چه غم دارد

و گر بریزد کتان چه غم خورد مهتاب

سعدی

شعر به وقت صبح 220

هزار جهد بکردم که سر عشق بپوشم

نبود بر سر آتش میسرم که نجوشم

سعدی

شعر به وقت صبح 219

قهر تو باغیار به از لطف تو با ماست

این لطف به اغیار که دارد که تو داری

محتشم کاشانی

شعر به وقت صبح 218

از گرانسنگی نمی‌جنبم ز جای خویشتن

تیغ اگر چون کوه بر بالای سر باشد مرا

صائب

شعر به وقت صبح 217

ما را دلی بود که ز دنیای دیگر است

ماییم جای دیگر و او جای دیگر است

رهی معیری

شعر به وقت صبح 216

این همه بار احتمال می‌کنم و می‌روم

اشتر مست از نشاط گرم رود زیر بار

سعدی

شعر به وقت صبح 215

از کف سلطان رسدم ساغر و سغراق قدم

چشمه خورشید بود جرعه او را چو گدا

مولوی

شعر به وقت صبح 214

من از این بخت سیه خواجهٔ شهر جبشم

تو از آن روی چو مه خسرو ملک ختنی

فروغی بسطامی

شعر به وقت صبح 213

بیار ساغر در خوشاب ای ساقی

حسود گو کرم آصفی ببین و بمیر

حافظ

شعر به وقت صبح 212

مثال دنب ز پس مانده‌ای ز سرمستان

تو مست بستر گرمی حریف بالینی

مولوی