شعر به وقت صبح 229

گیسوی حور اگر بود دام فسون ز قید آن

مرغ که جست می‌پرد صید که رست میرود

محتشم کاشانی

شعر به وقت صبح 228

چونک در سینور مجنونان آن لیلی شدیم

سرکش آمد مرکب و از حد مجنون تاختیم

مولوی

شعر به وقت صبح 227

به ترک خدمت پیر مغان نخواهم گفت

چرا که مصلحت خود در آن نمی‌بینم

حافظ

شعر به وقت صبح 226

صولت جباریش پوست ز سر برکشد

یک دم اگر سر کشد چرخ ز فرمان خان

محتشم کاشانی

شعر به وقت صبح 225

گر خون من و جمله عالم تو بریزی

اقرار بیاریم که جرم از طرف ماست

سعدی

شعر به وقت صبح 224

حسن را بر دیدهٔ خود جلوه داد

منتی بر عاشق شیدا نهاد

عراقی

شعر به وقت صبح 223

بنده صورت آنم که از او

روز و شب در گل و در گلزارم

مولوی

شعر به وقت صبح 222

گر خطایی دیده‌ای از من، تو آن از من مبین

کین گناه ایام کرد و جرمش از سلمان ستاند

سلمان ساوجی

شعر به وقت صبح 221

اگر چراغ بمیرد صبا چه غم دارد

و گر بریزد کتان چه غم خورد مهتاب

سعدی

شعر به وقت صبح 220

هزار جهد بکردم که سر عشق بپوشم

نبود بر سر آتش میسرم که نجوشم

سعدی