شعر به وقت صبح 52

برخیز تا به عهد امانت وفا کنیم

تقصیرهای رفته به خدمت قضا کنیم

سعدی

شعر به وقت صبح 38

گفتم بکنم توبه ز صاحبنظری

باشد که بلای عشق گردد سپری

سعدی

شعر به وقت صبح 32

من نیز چشم از خواب خوش بر می‌نکردم پیش از این

روز فراق دوستان شب خوش بگفتم خواب را

سعدی

شعر به وقت صبح 31

چون کمان در بازو آرد سروقد سیمتن

آرزویم می‌کند کآماج باشم تیر را

سعدی

شعر به وقت صبح 28

من بی تو زندگانی خود را نمی‌پسندم

کاسایشی نباشد بی دوستان بقا را

سعدی

شعر به وقت صبح 17

شب فراق که داند که تا سحر چند است

مگر کسی که به زندان عشق دربند است

سعدی

شعر به وقت صبح 14

گر بگویم که مرا حال پریشانی نیست

رنگ رخسار خبر می‌دهد از سر ضمیر

شعر به وقت صبح 7

غلام کیست آن لعبت که ما را

غلام خویش کرد و حلقه در گوش