شعر به وقت صبح 223

بنده صورت آنم که از او

روز و شب در گل و در گلزارم

مولوی

شعر به وقت صبح 215

از کف سلطان رسدم ساغر و سغراق قدم

چشمه خورشید بود جرعه او را چو گدا

مولوی

شعر به وقت صبح 212

مثال دنب ز پس مانده‌ای ز سرمستان

تو مست بستر گرمی حریف بالینی

مولوی

شعر به وقت صبح 208

چو گویم شب نخسپم او بگوید

که من خواب از نماز شام گیرم

مولوی

شعر به وقت صبح 201

یک جان نبرید دل اگر سخت کند

یک سر نبرید پای اگر بفشارید

مولوی

شعر به وقت صبح 197

چون کاسه گدایان هر ذره بر رهش

آن را کند پر از زر و در دیگری تسو

مولوی

شعر به وقت صبح 196

بانگ جوشاجوش آمد بامدادان مر مرا

بوی خوش می‌آیدم از قلیه و بورانیی

مولوی

شعر به وقت صبح 194

ای آمده ز آسمان درین عالم دیر

و آورده خبرهای سموات به زیر

مولوی

شعر به وقت صبح 188

که عقل جنس فرشته‌ست سوی او پوید

ببینیش چو به کف آینه نهان گیری

مولوی

شعر به وقت صبح 178

رو که تو راست کر و فر مجلس عیش نه ز سر

زانک نظر دهد نظر عاقبت انتظار من

مولوی