شعر به وقت صبح 117

خورشید چو در کسوف آید

نی عیش بود نه شادمانی

مولوی

شعر به وقت صبح 111

ای رونق مطربان همین گو

کان رونق کار ما نیامد

مولوی

شعر به وقت صبح 110

جان بشر به ناحق دعویش اختیار است

بی‌اختیار گردد در فر اختیارم

مولوی

شعر به وقت صبح 108

شمس حق نیک نام شد تبریزت مقام

گر نشکستم تمام هیچ تو دادم مده

مولوی

شعر به وقت صبح 104

زودتر بیا هین دیر شد دل زین ولایت سیر شد

مستش کن و بازش رهان زین گفتن زوتر بیا

مولوی

شعر به وقت صبح 94

مرغ جانم گر نپرد سوی عشق

پر و بال مرغ جان برکنده باد

مولوی

شعر به وقت صبح 85

پاهای تو بگشاید روشن به تو بنماید

تا تو همه تن چون گل در خنده شوی با ما

مولوی

شعر به وقت صبح 79

گر به صورت گدای این کوییم

به صفت بین که ما چه سلطانیم

مولوی

شعر به وقت صبح 77

هله هش دار که در شهر دو سه طرارند

که به تدبیر کلاه از سر مه بردارند

مولوی

شعر به وقت صبح 72

هست فتنه غمزة غماز زن 

لیک آن صد تو شود ز آواز زن

مولانا