شعر به وقت صبح 59

دیر است که دلدار پیامی نفرستاد

ننوشت سلامی و کلامی نفرستاد

حافظ

شعر به وقت صبح 58

برابری به مه او روی نکرد مهی

که رو نساخت چو آیینه در برابر او

محتشم کاشانی

شعر به وقت صبح 57

رخ تو در خور چشم من است، لیک چه سود

که پرده از رخ تو برنمی‌توان انداخت

عراقی

شعر به وقت صبح 56

هر که با زلف گرهگیر تو پیوندی ساخت

ببریدم ز همه خلق و درو پیوستم

خواجوی کرمانی

شعر به وقت صبح 55

هم اگر عمر بود دامن کامی به کف آید

که گل از خار همی‌آید و صبح از شب تاری

سعدی

شعر به وقت صبح 54

سهل است گر از دستت شد چاک گریبانم

ترسم نرسد دستم بر چاک گریبانت

فروغی بسطامی

شعر به وقت صبح 53

اگر خواهی که: جفت غم کنی خلق جهانی را

اشارت گونه‌ای از طاق ابروی تو بس باشد

اوحدی

شعر به وقت صبح 52

برخیز تا به عهد امانت وفا کنیم

تقصیرهای رفته به خدمت قضا کنیم

سعدی

شعر به وقت صبح 51

هر که بیند، گل روی تو و عاشق نشود

 همچو نرگس، مگرش دیده بینایی نیست

سلمان ساوجی

شعر به وقت صبح 50

سرو سهی که هست شب و روز در قیام

چون قامتت بدید بر او فرض شد نماز

خواجوی کرمانی