شعر به وقت صبح 39

می فروش از لب تو وام گرفت

نشنه‌ای که آن در آب انگور است

فروغی بسطامی

شعر به وقت صبح 38

گفتم بکنم توبه ز صاحبنظری

باشد که بلای عشق گردد سپری

سعدی

شعر به وقت صبح 37

از سر زلف پریشان تو معلومم گشت

که چرا جمع نشد حال پریشانی چند

فروغی بسطامی

شعر به وقت صبح 36

کام دلم ز لب بده، وعدهٔ بیشتر مده

زان که وفا نمی‌کند عمر من و وفای تو

عراقی

شعر به وقت صبح 35

آسمان را و زمین را خبرست و معلوم

کآسمان همچو زمین امر تو را منقادست

مولوی

شعر به وقت صبح 34

جراتم با آن که بی‌دهشت به صحبت می‌دواند

دور باش مجلس خاصم بر آن در بازداشت

محتشم کاشانی

شعر به وقت صبح 33

ای دل صبور باش و مخور غم که عاقبت

این شام صبح گردد و این شب سحر شود

خواجوی کرمانی

شعر به وقت صبح 32

من نیز چشم از خواب خوش بر می‌نکردم پیش از این

روز فراق دوستان شب خوش بگفتم خواب را

سعدی

شعر به وقت صبح 31

چون کمان در بازو آرد سروقد سیمتن

آرزویم می‌کند کآماج باشم تیر را

سعدی

شعر به وقت صبح 30

خراب افتاد کار من، خرابات اختیار من

خراباتیست یار من، از آن یار خراباتم

اوحدی