شعر به وقت صبح 29

همچنان در جستجوی رزق خود سرگشته‌ام

گرچه گشتم چون فلاخن قانع از دنیا به سنگ

صائب

شعر به وقت صبح 28

من بی تو زندگانی خود را نمی‌پسندم

کاسایشی نباشد بی دوستان بقا را

سعدی

شعر به وقت صبح 27

آب تو چون به جو رود کی سخنم نکو رود

گاه دمم فرودرد از سبب حیای تو

مولوی

شعر به وقت صبح 26

تا نه از گریه شدم کور بیا ورنه چه سود

از چراغی که بگیرند به نابینایی

شهریار

شعر به وقت صبح 25

گاهی به پریشانی گاهی به پشیمانی

زین عیش همی‌مانی ای دوست مخسب امشب

مولانا

شعر به وقت صبح 24

ای عقل باش حیران نی وصل جو نه هجران

چون وصل گوش داری زان کس که نیست غایب

مولانا

شعر به وقت صبح 23

جان و جگرم بسوخت هجران

خود عادت دل نه زین شمارست

جان سوختن و جگر خلیدن

هجران ترا کمینه کارست

در هجر ز درد بی قرارم

کان درد هنوز برقرارست

انوری

شعر به وقت صبح 22

صبر است مرا چاره هجران تو لیکن

چون صبر توان کرد که مقدور نماندست

حافظ

شعر به وقت صبح 21

مجال نیست که در شب کسی برآرد 

سرز بسکه دست برآورده‌اند عیاران

خواجوی کرمانی

شعر به وقت صبح 20

زین گونه چو در مشق جنون حلقه چو نونم

فرداست که سر حلقه ارباب جنونم

محتشم کاشانی