شعر به وقت صبح 108

شمس حق نیک نام شد تبریزت مقام

گر نشکستم تمام هیچ تو دادم مده

مولوی

شعر به وقت صبح 107

صائب شکایت از ستم یار چون کند؟

هر جا که عشق هست، جفا و وفا یکی است

صائب

شعر به وقت صبح 106

من از آن سیاه دارم به غم تو روز روشن

که تو ماهی و تعلق به شب سیاه داری

شهریار

شعر به وقت صبح 105

من نه آنم که تراوش کند از من گله‌ای

می‌دهد خون جگر رنگ به بیرون، چه کنم؟

صائب

شعر به وقت صبح 104

زودتر بیا هین دیر شد دل زین ولایت سیر شد

مستش کن و بازش رهان زین گفتن زوتر بیا

مولوی

شعر به وقت صبح 103

تا وصف صورتش را در نامه ثبت کردیم

مانند اهل دانش پیش معانی ما

فروغی بسطامی

شعر به وقت صبح 102

آسودگان چو نشئه درد آرزو کنند

آیند و خاک کشتهٔ تیغ تو بو کنند

محتشم کاشانی

شعر به وقت صبح 101

خورشیدَمی و عادت هر روزه ام این است:

یک پنجره مبهوت تماشای تو باشم

مهدی فرجی

پ.ن: ارسالی معصومه، نویسنده وبلاگ زمزمه های مشرقی

شعر به وقت صبح 100

صدمین صبح و صدمین بیت شعر...

شما یک بیت شعر مرا مهمان کنید...

شعر به وقت صبح 99

از سر خردهٔ جان سخت دلیرانه گذشت

آفرین باد به پروانه که مردانه گذشت

صائب