شعر صبح 128

نه از چینم حکایت کن نه از روم
که من دل با یکی دارم در این بوم
رطب شیرین و دست از نخل کوتاه
زلال اندر میان و تشنه محروم
نه بی او عشق می خواهم نه با او
که او در سلک من حیفست منظوم
رفیقان چشم ظاهربین بدوزید
که ما را در میان سریست مکتوم
چو آهن تاب آتش می نیارد
همی باید که پیشانی کند موم

سعدی

شعر صبح 127

به عمر خویش ندیدم شبی که مرغ دلم
نخواند بر گل رویت چه جای بلبل باغ
ز درد عشق تو امید رستگاری نیست
گریختن نتوانند بندگان به داغ
دلیل روی تو هم روی توست سعدی را
چراغ را نتوان دید جز به نور چراغ

سعدی