شبانه

تنها در آغوش توست که پیدا می شود ذهن گم شده ام
حال غریبی ست بیداری ام، کنار خوابیدنت..

شعر صبح 3

بر گلستانش گدازان شو چو برف
تا برآرد صد بهار از ماه دی

یا درآ و نرم نرمک مرده شو
تا تو را گویند ای قیوم حی

مولانا

شعر صبح 2

ای کاش که جای آرمیدن بودی
یا این ره دور را رسیدن بودی

کاش از پی صد هزار سال از دل خاک
چون سبزه امید بر دمیدن بودی

خیام

شعر به وقت صبح 0

دوش رفتم به در میکده خواب آلوده

خرقه تردامن و سجاده شراب آلوده

آمد افسوس کنان مغبچه باده فروش

گفت بیدار شو ای ره رو خواب آلوده

حافظ

اگر

اگر سنگ هستید، آهنربا باشید
اگر گیاه هستید، حساس باشید
اگر بشر هستید، عاشق باشید

شوخی شوخی جدی شد

همه اون چیزایی که شوخیه، روزی جدی میشه

نگاه

گاه در پشت یک نگاه چشمانیست که به تو می نگرد،
گاه بی تفاوت
گاه با تردید،
گاه خیره،
گاه عاشقانه،
گاه از روی هوس؛
و من دیر زمانیست نشسته ام در حسرت یک نگاه پشت پنجره اتاق طبقه سوم آن ساختمان سه طبقه،
و غافل از اینکه ساختمان انبار پوسیده ای پیش نیست از حسرت های یک نگاه...

سیب

گیر کرده در گلویم تکه های سیب نیم خورده
سیبی که آدم گازی از آن زد
سیبی که ما نیز با لدت آن را گاز می زنیم

به شیرینی قهوه

دوستی می گوید چه تلخ شده ای
می خواهم لبخند بزنم اما لبم از هم گشوده نمیشود
زمزمه می کنم بی شکر خوردم قهوه زندگی را تا جاودانه گردم

باران

باران
اشکهای تنهایی توست
این شبها بی وقفه می بارد