شعر به وقت صبح 168

عشق چو بگشاد رخت سبز شود هر درخت

برگ جوان بردمد هر نفس از شاخ پیر

مولوی

شعر به وقت صبح 167

مژده از بخششی که نتوان یافت

به دو صد سال خون چشم و عنات

مولوی

شعر به وقت صبح 166

تو جهان زندگی و این جهان بندگی

تو ز شاه شه نشان والله نشان دیگری

مولوی

شعر به وقت صبح 165

نیست امروز کسی قابل زنجیر جنون

آخر این سلسله بر گردن ما می‌افتد!

صائب

شعر به وقت صبح 164

من نیم کاره گفتم باقیش تو بگو

تو عقل عقل عقلی و من سخت کودنم

مولوی

شعر به وقت صبح 163

به من ده که گردم به تایید جام

چو جم آگه از سر عالم تمام

حافظ

شعر به وقت صبح 162

آنکه در کوی محبت قدم از صدق نهاد

دگر او پند ادیبان نشنید ای ساقی

امیرخسرو دهلوی

شعر به وقت صبح 161

کمر به کین تو ای دل چو یار جانی بست

طمع مدار که دیگر کمر توانی بست

محتشم کاشانی

شعر به وقت صبح 160

هر آن باغی که نخلش سر بدر بی

مدامش باغبون خونین جگر بی

باباطاهر

شعر به وقت صبح 159

لولیان از شهر تن بیرون شوید

لولیان را کی پذیرد خان و مان

مولوی