شعر به وقت صبح 267

مشتاق تو را گوید بی‌طمع سلام از جان

محتاج همت گوید ناچار سلام علیک

مولوی

شعر به وقت صبح 264

اگر خواهی که عین جمع باشی

همین شد چاره و درمان همین شد

مولوی

شعر به وقت صبح 262

پس کمالات آن را کو نگارد جهان را

چون تقاضا نباشد عشق و هنجار دیگر

مولوی

شعر به وقت صبح 261

چون در آن دور مبارک برج‌ها را می‌گذشت

سوی برج آتشین عاشقان خود رسید

مولوی

شعر به وقت صبح 260

یکی دستش چو قبض آمد یکی دستش چو بسط آمد

نداری زین دو بیرون شو گه باش و سفر باری

مولوی

شعر به وقت صبح 258

گر اوحد دهر خویش باشی

امروز روان شوی چو آحاد

مولوی

شعر به وقت صبح 244

آن صورت غیبی که جهان طالب اوست

در آینهٔ فهم تو مفهوم شود

مولوی

شعر به وقت صبح 243

جامی که عقل و روح حریف و جلیس اوست

نی نفس کوردل که سوی دام می‌رود

مولوی

شعر به وقت صبح 231

دل ایمان ز تو شادان زهی استاد استادان

تو خود اسلام اسلامی تو خود ایمان ایمانی

مولوی

شعر به وقت صبح 228

چونک در سینور مجنونان آن لیلی شدیم

سرکش آمد مرکب و از حد مجنون تاختیم

مولوی