شعر به وقت صبح 210

به یاد یار دیرین کاروان گم کرده رامانم

که شب در خواب بیند همرهان کاروانی را

شهریار

شعر به وقت صبح 153

ماهم از آه دل سوختگان بی خبر است

مگر آئینه شوق و دل آگاهش نیست

شهریار

شعر به وقت صبح 116

گناه اگر رخ مردم سیه کند من مسکین

به شهر روسیهان شهریار روی سپیدم

شهریار

شعر به وقت صبح 106

من از آن سیاه دارم به غم تو روز روشن

که تو ماهی و تعلق به شب سیاه داری

شهریار

شعر به وقت صبح 43

چشم از او جلوه از او ما چه حریفیم ای دل

چهره اوست که با دیده او می بینم

شهریار

شعر به وقت صبح 26

تا نه از گریه شدم کور بیا ورنه چه سود

از چراغی که بگیرند به نابینایی

شهریار