شعر به وقت صبح 269

چو خلوت با میان آمد نخواهم شمع کاشانه

تمنای بهشتم نیست چون دیدار می‌بینم

سعدی

شعر به وقت صبح 266

همین تغیر بیرون دلیل عشق بسست

که در حدیث نمی‌گنجد اشتیاق درون

سعدی

شعر به وقت صبح 259

یک زمان دیده من ره به سوی خواب برد

ای خیال ار شبی از رهگذرم برخیزی

سعدی

شعر به وقت صبح 256

مرغ وحشی که می‌رمید از قید

با همه زیرکی به دام افتاد

سعدی

شعر به وقت صبح 252

من آن نیم که پذیرم نصیحت عقلا

پدر بگوی که من بی‌حساب فرزندم

سعدی

شعر به وقت صبح 251

یک بار نگویی به رفیقان وداع

کاخر تو در آن اول منزل چونی؟

سعدی

شعر به وقت صبح 248

بر مردهٔ صد ساله اگر برگذرد

در حال ز خاک تیره سر بردارد

سعدی

شعر به وقت صبح 247

ای یار ناگزیر که دل در هوای تست

جان نیز اگر قبول کنی هم برای تست

سعدی

شعر به وقت صبح 241

مرا گویند چشم از وی بپوشان

ورا گو برقعی بر خویشتن پوش

سعدی

شعر به وقت صبح 225

گر خون من و جمله عالم تو بریزی

اقرار بیاریم که جرم از طرف ماست

سعدی