هر آن باغی که نخلش سر بدر بی
مدامش باغبون خونین جگر بی
باباطاهر
هر آن باغی که نخلش سر بدر بی
مدامش باغبون خونین جگر بی
باباطاهر
ز مژگان خدنگت خوردهام تی
رکه هر دم سوج دل زان بیشتر بی
باباطاهر
چه واجم هر چه واجم واتهشان بی
سخن از بیش و از کم واتهشان بی
باباطاهر
اگر جز مهر تو اندر دلم بی
به هفتاد و دو ملت کافرستم
باباطاهر