شعر به وقت صبح 100

صدمین صبح و صدمین بیت شعر...

شما یک بیت شعر مرا مهمان کنید...

و با نهایت تاسف و تاثر اعلام میدارم هنوز زنده ام.

خسته ام از هر چیز و هر کس،
از اتاقی که پنجره اش به دیوار است،
از ذهنی که معبد کرم های ستایشگر کتابهایی است که هر روز به خوردشان می دهم،
از فردایی که امروز دیروز بود،ف
از نگاه بی معنی بی تو که فرقی ندارد به کویر باشد یا جنگل، اقیانوس باشد یا دشت،
از کوچه بی انتهای غم و کوچه بن بست شادی
از گریه تلخ هر روز خویش بر بالای جنازه سوخته خویش
از شیرینی دروغ
از خلوتی خیابان هنگام رفتنت

اندرباب خسته بودن

خستگی تنها ضعف عضلانی نیست، بلکه خستگی بیشتر از محیط ناشی می شود.

کرگدن ها معمولا خسته نمی شوند چرا که پوست کلفتشان به انها اجازه می دهد مشکلات زندگی تاثیر کمتری روی آنها بگذارد و پس از هر مشکل پوستشان کلفت تر می شود.

اما وقتی کرگدنی خسته شد، دیگر روزگارش با خستگی همراه می شود. یک کرگدن خسته بین دیگر کرگدن ها و جانوران زندگی می کند اما تنهاست.

یک کرگدن خسته خسته است.