شعر به وقت صبح 24

ای عقل باش حیران نی وصل جو نه هجران

چون وصل گوش داری زان کس که نیست غایب

مولانا

شعر به وقت صبح 23

جان و جگرم بسوخت هجران

خود عادت دل نه زین شمارست

جان سوختن و جگر خلیدن

هجران ترا کمینه کارست

در هجر ز درد بی قرارم

کان درد هنوز برقرارست

انوری

شعر به وقت صبح 22

صبر است مرا چاره هجران تو لیکن

چون صبر توان کرد که مقدور نماندست

حافظ

شعر به وقت صبح 21

مجال نیست که در شب کسی برآرد 

سرز بسکه دست برآورده‌اند عیاران

خواجوی کرمانی

شعر به وقت صبح 20

زین گونه چو در مشق جنون حلقه چو نونم

فرداست که سر حلقه ارباب جنونم

محتشم کاشانی

شعر به وقت صبح 19

گر ازین درد بمیرم چه دوا شاید کرد

کانک رنج تو کشد راه بدرمان نبرد

خواجوی کرمانی

شعر به وقت صبح 18

زبان واماند زین پس از بیانش

زبان را کار نقش است و نگاری

مولوی

شعر به وقت صبح 17

شب فراق که داند که تا سحر چند است

مگر کسی که به زندان عشق دربند است

سعدی

شعر به وقت صبح 16

تا همه خلوتیان جام صبوحی گیرند

چنگ صبحی به در پیر مناجات بریم

شعر به وقت صبح 15

در بیخودی تو خود را می‌جوی تا بیابی

زیرا فراق صعب است خاصه ز حق بریدن