شعر به وقت صبح 255

فروغی از اثر پرتو محبت دوست

کمین تجلی من ماه و آفتابی

فروغی بسطامی

شعر به وقت صبح 239

گر بت من ز در دیر درآید سرمست

از حرم بانگ برآرند که اسلام نماند

فروغی بسطامی

شعر به وقت صبح 232

هر که لبهای تو را چشمهٔ حیوان شمرد

بی‌نصیب است هنوز از صفت انسانی

فروغی بسطامی

شعر به وقت صبح 214

من از این بخت سیه خواجهٔ شهر جبشم

تو از آن روی چو مه خسرو ملک ختنی

فروغی بسطامی

شعر به وقت صبح 199

هم ز خاک در او سوی سفر خواهم رفت

هم لب خشک به آب مژه تر خواهم کرد

فروغی بسطامی

شعر به وقت صبح 190

هر شامگه به یادش خفتم به لاله‌زاری

هر صبح دم به بویش رفتم به بوستانی

فروغی بسطامی

شعر به وقت صبح 183

در ره عشق مرا حسرت مقتولی کشت

که نگاهی گه کشتن به رخ قاتل داشت

فروغی بسطامی

شعر به وقت صبح 182

دل گرفتهٔ من وا نشد ز هیچ بهاری

دهان غنچهٔ من تر نشد ز هیچ سحابی

فروغی بسطامی

شعر به وقت صبح 177

خون بها را نبرد نام فروغی در حشر

اگرش بر دم تیغ تو دگر بار آرند

فروغی بسطامی

شعر به وقت صبح 148

پرده بر گیر ز رخساره که مردم کمتر

آستین از غم دل بر مژه تر گیرند

فروغی بسطامی