شعر به وقت صبح 246

محتشم بینی ار غزال مرا

سر چو مجنون نهی به صحرا تو

محتشم کاشانی

شعر به وقت صبح 235

اگر در وادی عشقت دل از ظلمت کشد لشگر

شکوهٔ لشگر دل را به زور یک نگه بشکن

محتشم کاشانی

شعر به وقت صبح 229

گیسوی حور اگر بود دام فسون ز قید آن

مرغ که جست می‌پرد صید که رست میرود

محتشم کاشانی

شعر به وقت صبح 226

صولت جباریش پوست ز سر برکشد

یک دم اگر سر کشد چرخ ز فرمان خان

محتشم کاشانی

شعر به وقت صبح 219

قهر تو باغیار به از لطف تو با ماست

این لطف به اغیار که دارد که تو داری

محتشم کاشانی

شعر به وقت صبح 205

هست در عشق قماری که حرج نیست در آن

گرچه بر روی مصلای پیامبر بازند

محتشم کاشانی

شعر به وقت صبح 204

به لاله زار دل داغدار من بگذر

که دهر یاد ندارد چنین گلستانی

محتشم کاشانی

شعر به وقت صبح 195

به کامم روز و شب در عاشقی اما به کام که

به کام آن که جان می‌یابد از مرگم چه کام است این

محتشم کاشانی

شعر به وقت صبح 161

کمر به کین تو ای دل چو یار جانی بست

طمع مدار که دیگر کمر توانی بست

محتشم کاشانی

شعر به وقت صبح 102

آسودگان چو نشئه درد آرزو کنند

آیند و خاک کشتهٔ تیغ تو بو کنند

محتشم کاشانی