خط قرمز

هر موجودی در این جهان دارای یک سری خطوط قرمز هستش، کل این خطوط قرمز به دو دسته تقسیم میشن، یک سری خطوط قرمز مال جامعه ای ست که اون موجود در آن زندگی می کند و یک سری دیگه از خطوط قرمز مال خود اون موجود هستش. مثلا ما در جامعه ما کرگدن ها وقتی که یکی از خانم کرگدنها با آقا کرگدنها وارد رابطه سنگین وزن می شود و کار به تولید مثل می رسد، دیگر بقیه کرگدن ها با رابطه اون دونفر کاری ندارند و در فکر رو هوا زدن طرفین اون رابطه سنگین وزن نمی روند، خود اون دو نفر هم به رابطه خودشون متعهد بوده و پای رابطشون می مونن. اما فقط در بین آدمها هستش که وقتی دو نفر با هم توی رابطه میرن بقیه اطرافیان در فکر مخ زدن یکی از طرفین میرن، حتی دیده که یکی از آدمها پس از ازدواج با یکی دیگه بجز اون کسی رو که برای تولید مثل در نظر گرفته وارد رابطه اولید مثل میشه. حالا تموم این مسایل یه طرف اون آدمهایی که از این کارا می کنن، خودشون میگن که رابطه داشتن با یکی که با یکی دیگه توی رابطه است مشکل داره و برای دیگران نسخه اش رو مس پیچن...

کارنکن

آدمها موجودات جالبی هستن کاری رو نمی کنند اما وقتی یکی دیگه کاری رو میکنه بهش میگن چرا اون کار رو انجام داده، وقتی هم که طرف توجه نمیکنه، همه جا جار می زنن که فلانی رفته خودش رو شیرین کرده و غیره.کلا کارهای روزمردگیشون که باید انجام بدن رو انجام نمیدن، حتی بعضا مشاهده شده برخی از آدمها پسمانده خودشون رو نمی شورن به اعتراض اینکه محل دفع پسماندشون دیوارش لک داره...
از خدا که پنهون نیست از شما چه پنهون ما کرگدنها نیمزاریم کسی بهمون بگه چه کاری رو انجام بدیم، خودمون خودجوش کار رو انجام میدیم اونم با مشارکت همدیگه، اینطوری اگه یه کرگدن نمی تونست روزی کار روزانه خودش رو انجام بده، بقیه کمکش می کنن که اون کار انجام بشه، اگر گوشه ای از جنگل پسماندی از کرگدن پیدا کردید، بیایید به من خسته بگویید خودم برم اون پسماند رو خاک بریزم روش، نیست آدم نیست...

اندرباب خسته بودن

خستگی تنها ضعف عضلانی نیست، بلکه خستگی بیشتر از محیط ناشی می شود.

کرگدن ها معمولا خسته نمی شوند چرا که پوست کلفتشان به انها اجازه می دهد مشکلات زندگی تاثیر کمتری روی آنها بگذارد و پس از هر مشکل پوستشان کلفت تر می شود.

اما وقتی کرگدنی خسته شد، دیگر روزگارش با خستگی همراه می شود. یک کرگدن خسته بین دیگر کرگدن ها و جانوران زندگی می کند اما تنهاست.

یک کرگدن خسته خسته است.

اندر باب کرگدن بودن

کرگدن ها با هیچ حیوانی دشمنی نمی کنند. با پرندگان کوچک دوستند و آنها را بر پشت خود سوار می کنند. گوشت نمی خورند و با  علف روزگار می گذرانند.عقیده اکثر مردمان این است که کرگدن قلب ندارد.اما کرگدن ها می خواهند دیگران همچین فکری کنند، انها قلب خود را در پایین ترین لایه های وجودی خود مخفی میکنند تا که آنان که جوینده هستند آن را یابند. شاخ دارند اما با وجود هیبت بزرگ و شاخ به کسی صدمه نمی زنند. چشمانشان کم سوست اما بیش از هر موجود دیگری خطر را حس می کنند. همیشه تنهایند. همیشه منتظرند!